Disciple

Zespół powstał w 1992, a jego założycielami była trójka kolegów z liceum: Kevin Young, Brad Noah i Tim Barrett. Początkowa propozycja nazwy zespołu to „Elijah”, jednak nie przyjęła się. Ostatecznie grupa nazwała się Disciple (ang. 'uczeń', 'apostoł')

 Wszyscy członkowie Disciple są chrześcijanami, co odzwierciedla się w tekstach ich utworów. Zespół regularnie uczestniczy w największych festiwalach muzyki chrześcijańskiej, np. Cornerstone, Soulfest, Creation i Christmas Rock Night. Na swoim koncie ma również występy w więzieniach, domach opieki, przytułkach, a także dla osób niepełnosprawnych.

 Wszystkie płyty Disciple wydawane były pod nazwiskiem Travisa Wyricka, który jest producentem wielu innych chrześcijańskich projektów (m.in. Pillar, P.O.D.). Pierwsze utwory utrzymane były w klimacie groove metal, zawierały także bardzo spokojne ballady (Stronghold, Praze You Lord). W 1995 zespół wydał swój pierwszy longplay What Was I Thinking, który zawierał 14 utworów. Kolejny album, tym razem 5-utworowy, to My Daddy Can Whip Your Daddy, wydany 27 października 1997 roku. Pomimo że nazwa wydaje się być infantylna („Mój tatuś może pobić twojego tatusia”), a także tytuły utworów (np. „Easter Bunny” – króliczek wielkanocny), liryka porusza prozaiczne, lecz istotne sprawy z chrześcijańskiego punktu widzenia. Następnym wytworem zespołu jest album This Might Sting a Little wydany w 1999 roku. Pierwszy utwór z tej płyty „I just know” stał się jednym z najsłynniejszych utworów Disciple i wiele miesięcy utrzymywał się na pierwszych miejscach chrześcijańskich rozgłośni oraz rankingach CCM.

 W składzie Kevin Young (wokal i bas), Brad Noah (gitara) oraz Tim Barrett (perkusja) zespół koncertował, jednocześnie przygotowując kolejną płytę – By God, która ukazała się 6 lutego 2001. Do tego momentu zespół często sięgał do stylu Groove metal.

 

Momentem przełomowym był dla Disciple rok 2003. Wówczas 25 lutego ukazał się kolejny longplay Back Again, a zespół zaskoczył większą melodyjnością utworów. Piosenka „One More Time” z tego albumu ze względu na głębokie przesłanie, przez wielu została uznana za najlepszą balladę w historii rocka chrześcijańskiego. Tego samego roku do zespołu dołączył Joey Fife, zastępując na basie Younga, który mógł teraz zająć się wyłącznie partiami wokalnymi. Kevin i Joey poznali się przypadkowo na parkingu przed kręgielnią, gdy ten pierwszy napomknął o tym, że poszukuje basisty do zespołu. Okazało się, że Joey jest basistą, a także jest bardzo związany z Bogiem.

 W 4-osobowym wówczas składzie Disciple występowało oraz przygotowywało nowy album – po prostu Disciple, prace nad którym zostały sfinalizowane 7 czerwca 2005. Był to dotychczas największy sukces Disciple, dzięki któremu Disciple stało się niekwestionowanym liderem na scenie christian hard rock, a płyta zajęła 9. miejsce w ogólnej klasyfikacji albumów chrześcijańskich (nie tylko hardrockowych). Utwory takie jak „The Wait Is Over”, „Rise Up”, „Into Black”, „Worth It All”, „Beautiful”, „Only You” nieustannie przewijają się w rozgłośniach muzyki chrześcijańskiej i nie tylko.